Gedicht bij lezing struikelstenen

Donderdag 9 mei 2019 hield onze voorzitter, Lex Rutgers een lezing over struikelstenen voor de groep "Krachtvoer"  van het Meester Geertshuis.
Eén van de bezoekers had hiervoor ter inspiratie een gedicht gemaakt, dat wij graag willen delen. 
Het gedicht luidt als volgt:

mijn buren zijn toch anders.
ze kennen hun geschiedenis,
weten waar vandaan ze komen.
geen idee waarheen ze gaan.

het schijnt niet veilig te zijn
om hier te blijven wonen.
ze hebben hun koffers gepakt
hebben geen afscheid genomen.

ze worden opgehaald
pal voor hun eigen voordeur.
geen idee waarom ze meegaan
dat weten heeft geen voorkeur.

ik ben al druk genoeg
met zorgen om te leven.
thuis na dagelijks gezwoeg
zorgen voor mijn eigen eten.

geschiedenis herhaalt zich,
tijd gaat aan mij voorbij,
na oorlog komt weer vrede,
ik ben blij dat IK nog lééf.....

ik had een muur gebouwd
onzichtbaar ondoordringbaar
blind was ik onbedoeld
ik heb mij veilig gevoeld

geweten heb ik niets
dat lijkt me beter zo
het komt onschuldig over
dat vind ik wel zo mooi .....

er zijn er zoveel geweest
die zo de dans ontsprongen.
ik stond laatst 2 minuten stil
voor al die ongeziene doden.

ik wilde het niet zien.
ik stuntel, dus ik ben
gestruikeld ....
over mijn verleden.

Mea Culpa